تجزیه و تحلیل لایه کشی در فیلم های پلاستیکی چند لایه ای

چالش ها و راه حل ها:

تجزیه و تحلیل لایه کشی در فیلم های پلاستیکی چند لایه ای پس از لایه کشی بدون حلال

استفاده از فیلم های پلاستیکی چند لایه ای در کاربردهای بسته بندی به دلیل خواص و قابلیت های برتر مانع از آن ها، جذب قابل توجهی را به دست آورده است.یک مسئله مشترک که در تولید این فیلم ها بوجود می آیداین مقاله علل لامیناسیون در فیلم های لامیناسیون بدون حلال را تجزیه و تحلیل می کند و راه حل های بالقوه ای را برای این چالش ارائه می دهد.

دلمینیشن به جدایی لایه ها در یک فیلم لایه دار اشاره دارد که می تواند یکپارچگی، عملکرد و ظاهر بسته بندی را به خطر بیندازد. این مشکل می تواند در طول پردازش رخ دهد،ذخیره سازی، یا حتی استفاده، که منجر به خراب شدن محصول و افزایش ضایعات می شود.

علل لامیناسیون:

1)بایدار نبودن:
یکی از دلایل اصلی از لایه کشی عدم انسجام کافی بین لایه ها است. این می تواند ناشی از شرایط پردازش نامناسب، مانند دمای نامناسب، فشاریا زمان اقامت در طول فرآیند لایه بندی.

2) سازگاری مواد:
انتخاب مواد مورد استفاده در فرآیند ورق بندی نقش مهمی دارد. اگر مواد دارای انرژی های سطحی ناسازگار یا ویژگی های اتصال ناکافی باشند، ممکن است به درستی چسبیده نباشند..

3)عوامل محیطی:
عوامل مانند رطوبت، نوسانات دمایی و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی می تواند پیوند بین لایه ها را تضعیف کند.منجر به تخریب هیدرولیتیک چسب.

4) استرس مکانیکی:
در طول دستکاری، حمل و نقل یا استفاده نهایی، استرس مکانیکی می تواند منجر به از هم پاشیدن شود اگر فیلم به اندازه کافی قوی نباشد تا به نیروهای اعمال شده مقاومت کند.

استفاده از چسب هاي بهبود يافته؟

استفاده از فرمول های چسب پیشرفته ای که برای کاربردهای بدون حلال طراحی شده اند می تواند چسب را افزایش دهد. این چسب ها اغلب عملکرد بهتری را در شرایط محیطی متفاوت ارائه می دهند.

1. نوع مناسب چسب را انتخاب کنید
ارزیابی الزامات: نوع مناسب چسب را بر اساس محیط استفاده (مانند دمای هوا، رطوبت و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی) انتخاب کنید.
آزمایش سازگاری: اطمینان حاصل کنید که چسب انتخاب شده با مواد مورد استفاده (مانند PE، PET، CPP، و غیره) سازگار است.

2. اصلاح فرمول
بهبود فرمولاسیون: استفاده از آخرین فرمولاسیون های چسب، اضافه کردن تقویت کننده ها (مانند ضد عفونی کننده ها یا آنتی اکسیدان ها) برای بهبود عملکرد چسب.
تنظیم واسکوزیتی: واسکوزیتی چسب را برای مناسب شدن با فرآیند پوشش و اطمینان از کاربرد یکنواخت تغییر دهید.

3. پارامترهای پردازش را تنظیم کنید
دمای و فشار: دمای و فشار را در طول فرایندهای پوشش و سفت کردن برای دستیابی به بهترین چسبندگی بهینه کنید.
روش پوشش: برای اطمینان از استفاده یکنواخت از چسب، از روش پوشش مناسب (مانند سنگ شکن، اسپری یا تیغه پزشکی) استفاده کنید.

4قبل از درمان
درمان سطح: برای افزایش انرژی سطح و افزایش اتصال چسب، سطح بستر را درمان کنید (مانند درمان کرونا، درمان پلاسمایی یا درمان شیمیایی).
تمیز کردن بستر: اطمینان حاصل کنید که سطح بستر از گرد و غبار، روغن یا سایر آلاینده ها پاک است تا عملکرد چسب را بهبود بخشد.

5تست و ارزیابی
آزمایش قدرت چسبندگی: به طور منظم آزمایشات قدرت چسبندگی (مانند قدرت برش، قدرت پوست و غیره) را در طول تولید انجام دهید تا عملکرد چسب را ارزیابی کنید.
آزمایش سازگاری با محیط زیست: انجام آزمایشات دوام در شرایط مختلف محیط زیست برای اطمینان از عملکرد خوب چسب در استفاده واقعی.

6آموزش و بهترین شیوه ها
آموزش کارکنان: آموزش کارکنان در مورد ویژگی های چسب و اهمیت آن در تولید.
به اشتراک گذاری اطلاعات: ایجاد یک مکانیسم بازخورد برای به اشتراک گذاشتن مسائل و پیشنهادات بهبود در مورد استفاده از چسب.

7بهبود مستمر
مکانیسم بازخورد: ایجاد یک حلقه بازخورد برای جمع آوری بینش از مشتریان و خطوط تولید برای بهینه سازی مداوم عملکرد چسب.
سرمایه گذاری در تحقیق و توسعه: در تحقیق و توسعه مواد و فن آوری های جدید سرمایه گذاری کنید تا به طور مداوم به دنبال راه هایی برای بهبود قدرت چسبندگی باشید.

چگونه نوع مناسب چسب را برای نیازهای خاص انتخاب کنیم؟
 

1. ارزیابی محیط کاربردی
محدوده دمایی: محدوده دمایی محیط مورد استفاده را تعیین کنید و یک چسب را انتخاب کنید که عملکرد را در این محدوده حفظ کند.
شرایط رطوبت: عملکرد محصول را در محیط های مرطوب در نظر بگیرید و یک چسب با مقاومت خوب در برابر رطوبت را انتخاب کنید.
قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی: اگر مواد بسته بندی با مواد شیمیایی خاص (مانند روغن، اسید یا پایه) در تماس باشند، چسب مقاوم به مواد شیمیایی را انتخاب کنید.

2. نوع زیربنای را تعیین کنید
سازگاری مواد: انواع زیربناهای مورد استفاده (مانند PE، PET، CPP، ورق آلومینیوم و غیره) را درک کنید و یک چسب را انتخاب کنید که عملکرد چسبندگی خوبی با آنها داشته باشد.
درمان سطحی: اگر بستر تحت درمان های ویژه (مانند درمان کرونا) قرار گرفته باشد، اطمینان حاصل کنید که چسب انتخاب شده می تواند به خوبی با سطح تحت درمان متصل شود.

3. نوع چسب را انتخاب کنید
چسب های مبتنی بر آب: سازگار با محیط زیست و کم بوی، مناسب برای بسته بندی مواد غذایی و کاربردهای عمومی.
چسب های مبتنی بر حلال: قدرت اتصال اولیه قوی را فراهم می کنند، مناسب برای کاربردهایی است که نیاز به سفت شدن سریع دارند، اما در مورد ترکیبات آلی فرار (VOC) توجه داشته باشید.
چسب های ذوب گرم: هنگام گرم شدن ذوب می شوند و هنگام خنک شدن جامد می شوند، مناسب خطوط تولید سریع و برنامه های کاربردی با عملکرد بالا هستند.
چسب های بدون حلال: ایده آل برای کاربردهای حساس به محیط زیست، معمولا عملکرد چسب و دوام خوبی را ارائه می دهند.

4. قدرت چسبیدن و زمان درمان را در نظر بگیرید
قدرت چسبندگی اولیه و نهایی: قدرت چسبندگی مورد نیاز را تعیین کنید و چسب را انتخاب کنید که در طول استفاده اولیه و استفاده طولانی مدت چسبندگی کافی را فراهم می کند.
زمان سفت شدن: سرعت خط تولید را در نظر بگیرید و یک چسب با زمان سفت شدن که با کارایی تولید مطابقت دارد را انتخاب کنید.

خوش آمديد که با ما تماس بگيريد اگه ارتباط بيشتري داشته باشيد